İdam Mahkumu!

Son dakikalarımı yaşıyorum

Kalem kırılalı çok oldu

İnfazım için gardiyanımı bekliyorum

Hasretten bir dar ağacı bekliyor beni

Sensizlik bağına asacaklar beni

Kırılan kalem sana şiirlerimi yazdığım kalemdi

Ve hükmü veren ise gözlerin

Bilir misin gardiyan  kim

Oda senin hayalindi

Parmaklıklar saçlarından

Bu hapishanede ben kaç kez asılacağım

Kaç yağmur yıkayacak seni

Sen mahkum ettin beni

Ben sadece sana dua ettim

Kıble saydım yüzünü

Senin yüzün rabbimin sözüydü

Seni tanımıyor kimseler

Ben tanıyorum

Beni herkes tanıyor

Herkese beni  yaşıyor zannediyor

Hiç kimse gazetede hükme inanmıyor

Kimse böyle bir mahkemeyi görmemiş

Hakimi hiç tanımamış

Herkes beni tanıyor da idamımı kimse görmüyor

Kimse artık seni sevmiyor

Ben aşk ile sarılıyorum boynumdan

Beni sensizlikle boğuyorsun

Artık gitmen gerek

Bırak da iskemleyi ben devireyim

Zahmet olmasın sana

Hoşça kal yaşadığını zanneden ölü prenses…

Yunus coşkun

Category: Şiirler