Sevgi
Bir Polonya filminde Nazi Dönemi anlatılıyordu…
Nazi komutanı güzel bir evi komutanlık merkezi
yapmıştı. Evin güzel sahibesi üst kata çıkmıştı ve az
görünüyordu. Komutan bu kadına aşık olduğunu anladı ve
aralarında şöyle bir konuşma geçti:
– Madam, aşkımız beni zayıf düşürüyor…
– Hayır komutan, sevginiz sizi insan yapıyor…
İnsan ruhu da doğanın bir parçasıdır ve doğa gibi boşluk kabul etmez…
İçinde sevgiyi barındıramayan insan nefretle dolar ve insanlıktan uzaklaşır…
Nefret etmeden birine kötülük yapamazsınız…
Nefret etmeden birini öldüremezsiniz…
Nefreti içinde barındırmak isteyen insan önce kendisinden nefret etmek zorundadır…
İçinde nefreti yaşatan insan yüreğindeki sevgiyi kovmuştur. Artık onu bulması çok zordur ve bunun ağır bedelini ödeyecektir…
Sevgisizlik ağır bir yüktür ve insan bundan kurtulmak için çok kötü şeyler yapar…
Acımak sevgi değildir, üstünlüğün kabulüdür…
Hoşgörü sevgi değildir, istemediğine katlanmaktır…
Bağımlılık sevgi değildir, gereksinmenin karşılanmasıdır…
Sevgi değer vermesini bilmektir…
Sevgi yaşama hakkını kabul etmektir…
Sevgi varolmaktan kıvanç duymaktır…
Sevgi birlikte olmaktan kıvanç duymaktır…
Sevgi eşitliğin duyumsanmasıdır…
Sevgi bütün yapay ayrımların hayattan çıkarılmasıdır…
Sevgi bilinçtir…
Sevgi insan olmaktır…
Category: Hayatın İçinden
